لطفا صدای معلولان را بشنوید
تاریخ انتشار: ۲۲ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۸۱۶۰۰
همشهری آنلاین - نجمه تاجیک: «رها یوری» از آن دسته افرادیست که اگرچه از نعمت سلامتی بهره‌کامل نبرده و به‌عنوان یک معلول از او یاد می‌شود، اما توانسته از زندگی و شیرینی‌های آن بهره‌برد. با این شاعر جوان که شعرهایش در ۲ مجموعه شعر در سال‌های ۸۸ و ۹۳ به چاپ رسیده است گفت‌وگو کرده‌ایم.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
گوشه ای از یک زندگیمعلولیت رها چیزی نبود که به‌صورت مادرزادی برای او رقم خورده باشد بلکه زمانی که رها چهار ماه بیشتر نداشت بر اثر تب شدید و تزریق آمپول پنی‌سیلین بدون تست از نعمت سلامت اعضای بدن بی‌بهره می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
رها در یکی از روستاهای شهرستان گرگان زندگی و نگاه‌های تلخی را از جانب مردم تحمل و تجربه کرده است. در این‌باره می‌گوید: «مردم شهرستان ما آن روزها چنین فکر می‌کردند که هرکسی که معلول است نتیجه گناه اعضای خانواده‌اش در گذشته است. آنها من را تاوان گناهان اطرافیانم می‌دانستند. نگاه‌ها و رفتار مردم باعث شده بود که من دوست نداشته باشم از خانه بیرون بروم. در آن زمان خیلی ناامید بودم و دوست داشتم همیشه خودم را از اطرافیان مخفی کنم. همیشه در خلوت خودم به خدا می‌گفتم که خدایا چرا من معلول شدم. »
چشمم به روی واقعیت باز شدسرانجام رها روزهای سخت و ناامیدی را پشت سر می‌گذارد. اتفاقی در زندگی‌اش تبدیل به تلنگری شده و او را از این حال و روز ناامیدی رهایی می‌بخشد. وی به یاد می‌آورد: «زمانی که ۱۴ـ ۱۵ سالم بود یک روز با مادرم به امامزاده رفته بودیم تا برای شفایم دعا کنیم. در آن زمان من رابطه خوبی با خدا نداشتم. بعد از اینکه از امامزاده به خانه برگشتیم من نماز صبح‌ام را خوانده و قرآن را باز کردم تا ببینم چه جوابی به من می‌دهد. مضمون آیه این بود که من بنده‌های خودم را امتحان می‌کنم که شکر نعمت می‌کنند یا کفر نعمت. ازهمان روز بود که یک تلنگر به من زده و باعث شد که چشمم به روی واقعیت باز شود. »
روزگار درس و تحصیلرها می‌گوید: «دوست نداشتم در انظار عمومی حاضر شوم، طاقت نگاه‌های سنگین اطرافیان را نداشتم. دخترعموهایم که یکی دوسال با هم تفاوت سنی داشتیم، به مدرسه می‌رفتند. من به دلیل اینکه درس خواندن علاقه زیادی داشتم از روی کتاب آنها می‌خواندم و می‌نوشتم. حتی در بسیاری مواقع من برای آنها انشا می‌نوشتم تا اینکه در ۱۹ سالگی با توجه به اینکه در شهرستان محل زندگی‌ام مدرسه‌ای مناسب برای معلولان وجود نداشت و امکانات خوب نبود به تهران آمدم و در مرکز نگهداری از معلولان در منطقه یک ساکن شدم. وی در این‌باره ادامه می‌دهد: «من برای نخستین بار از مادرم جدا می‌شدم که تحملش واقعاً برایم سخت بود.
بعد از یک هفته دیدم دیگر نمی‌توانم تحمل کنم و به خانه برگشتم اما دوباره سال ۸۱ به تهران آمدم. می‌خواستم پیشرفت کنم. در شهرستان این امکان برای من وجود نداشت. در همان سال پنجم ابتدایی را امتحان داده و قبول شدم. در سال ۸۲ نیز دوره راهنمایی را امتحان دادم. وقتی که ۲۱ ساله بودم برای نخستین بار قدم در مدرسه و کلاس درس گذاشته و وارد مقطع اول دبیرستان شدم. »
با عظمت خدا بیشتر آشنا شدمرها که در این مدت مشکلات و اتفاقات متعددی دیگری را پشت سر می‌گذارد سرانجام با تلاش و پشتکاری که از خود نشان می‌دهد وارد دانشگاه شده و رشته نرم‌افزار کامپیوتر را می‌خواند: «ما آزادی چندانی برای انتخاب رشته دانشگاهی‌مان نداشتیم. من همیشه آرزو داشتم یا روان‌شناس شوم یا حقوق بخوانم اما دانشگاه را همان مرکز برایمان تعیین می‌کرد. »
رها موفق به اخذ فوق دیپلم در این رشته می‌شود. سرانجام در بهمن سال ۹۱دوباره وارد دانشگاه شد تا رشته ژنتیک را در مقطع کارشناسی بخواند: «با توجه به اینکه من بدون هیچ پیش‌زمینه‌ای از رشته ژنتیک وارد این رشته شدم، برایم سخت بود. اما این رشته را واقعاً دوست دارم و باعث شده که با عظمت خدا بیشتر آشنا شوم. »
کودکی رها دورانی بود که وی بیشتر وقتش را در تنهایی به سر می‌برد. همین باعث شده بود که او این فرصت را غنیمت شمرده وشعرهای بسیاری بگوید. مجموعه شعر «تمام شعرهایم به نام تو» که در سال ۸۸ چاپ شده و برای بار چهارم تجدید چاپ شده نخستین کتابی است که مجموعه شعرهای رها در آن ثبت شده است. این کتاب در جشنواره حضرت علی اکبر(ع) مقام دوم را آورده و در دو منطقه ۸ و ۱۲ نیز رتبه اول را کسب کرده است. کتاب دیگری نیز از وی به نام «از رها تا رهایی» در تیر ماه امسال به چاپ رسیده است. وی درباره خودش و شعرهایش می‌گوید: «درست است که من معلولم اما شعر گفتن چیز عجیبی نیست که از عهده یک شخص معلول چون من برنیاید. در حقیقت من دوست ندارم نسبت به شعرگویی‌ام این‌قدر عجیب برخورد شود. »
امیدوارم صدای معلولان را بشنوندصحبت که به آرزوها و دغدغه‌های فکری رها می‌رسد، می‌گوید: «آرزویم این است که امکانات لازم برای ما در همه جا فراهم شود. من دوست دارم بروم و در خانه خودم زندگی کنم اما به دلیل نبود امکانات و سختی‌ها در اینجا مانده‌ام.» وی همچنین ادامه می‌دهد: «دلم نمی‌خواهد کسانی که به ما نگاه می‌کنند، دلشان برایمان بسوزد. معلول هم یکی از اعضای جامعه است که می‌تواند مانند بقیه درس بخواند و پیشرفت کند. مسئولان باید حمایتمان کنند، ما درس می‌خوانیم برای اینکه در آینده متکی به کسی نباشیم اما اغلب ما نمی‌توانیم یک کار مناسب برای خودمان پیدا کنیم و سرکار برویم.
این در حالیست که داشتن یک شغل مناسب و خوب می‌تواند به ما بسیار کمک کند که هم از نظر روحی و هم روانی کمتر دچار آسیب شویم. از مسئولان می‌خواهم نگاه جدی‌تری به ما داشته باشند و به معلولان بهای بیشتری بدهند. من به‌عنوان یک دختر معلول از شهرستان محل زندگی‌ام جدا شدم و رنج دوری از خانواده را تحمل کردم و درس خواندم تا در آینده محتاج و نیازمند کسی نباشم. امیدوارم صدای من به گوش همه مسئولان برسد.»
--------------------------------------
منتشر شده در همشهری محله منطقه یک به تاریخ ۱۳۹۳/۷/۲۶
کد خبر 739782 برچسب‌ها شعر و شاعر منطقه ۱ همشهری محله تهرانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: جشنواره فیلم فجر شعر و شاعر منطقه ۱ همشهری محله تهران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۸۱۶۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تجلیل جامعه معلولان از یک برنامه تلویزیونی/«نامیرا» فرهنگسازی کرد
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی اومافیلم، آیین قدردانی و تشکر از عوامل سازنده مستندمسابقه «نامیرا» روز دوشنبه ۱۰ اردیبهشت در موسسه جامعه معلولان ایران صورت گرفت.
در این مراسم، با رونمایی از قسمت هایی از مسابقه، هم اندیشی مدیران جامعه معلولان و اهالی هنر صورت گرفت.
مجموعه مسابقه «نامیرا» یک رئالیتی شو با محوریت معلولان است که ایام نوروز امسال، روی آنتن شبکه نسیم رفت. این مسابقه در مرکز سیمرغ صدا و سیما و موسسه فیلمسازی اومافیلم، به تهیه کنندگی سیدجمال عودسیمین تولید شده است.
امیر منیری کارگردان «نامیرا»، بیان کرد که ضمن ساخت برنامه، با سبک زندگی و مشکلات مصداقی از زندگی افراد دارای معلولیت روبه‌رو شده اند که این مهم باعث شد نوع برخورد با شیوه رفتاری با آن ها، در قالب برنامه، فرهنگ سازی شود.
در این نشست علی همت محمودنژاد مدیرعامل انجمن دفاع از حقوق معلولان بیان کرد که اگر در سایر مسابقات تلویزیونی از قبیل مسابقات فکری، اطلاعات عمومی و ... نیز از افراد دارای معلولیت استفاده شود، بازخورد خوبی خواهیم داشت.
در این نشست آیین قدردانی از عوامل برنامه «نامیرا» با حضور مسؤولان و مشاوران انجمن های مرتبط با معلولان انجام گرفت.
آرشیو مستند مسابقه «نامیرا» از تلوبیون قابل مشاهده است.
کد خبر 6092241
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور